
تصور کن خودت یا یکی از عزیزانت درگیر ام. اس، سرطان، دیالیز، ایدز و….. شده است، اینجاست که علاوه بر دسترسی به امکانات پزشکی برای بیمار و خانواده اش، برخورداری از حمایت روانی و اجتماعی هم مهم هستش، دسترسی به اطلاعات صحیح و لازم در خصوص بیماری و فرآیند درمان مهم تلقی می شود، چرا که وجود خود بیماری برای بیمار و خانواده اش سخت است و عدم اطلاع از چگونگی سیر درمان نیز بر مشکلات و دغدغه فکری آنان می افزاید.
اینجاست که حضور مددکاران اجتماعی در بیمارستان ها و مراکز درمانی لازم و ضروری تلقی می شود چرا که این افراد با حمایت های روانی و اجتماعی به موقع و متناسب با شرایط و نیاز بیماران و خانواده هایشان می توانند نقش مهمی در تیم درمان به عهده بگیرند.
بیماران خاص نیازمند توجه ویژه ای هستند و دسترسی به امکانات درمانی متناسب و همچنین اطلاع و آگاهی در خصوص شیوه ی درمان جزء حقوق اولیه این بیماران است.
در کنار بیمار، خانواده ها نیز در خصوص نحوه ی برخورد با بیمار، نیاز بیمار و فراهم کردن شرایط مناسب در منزل برای بیمار، نیازمند آگاهی هستند و جامعه نیز در قبال بیمار و خانواده اش دارای مسئولیت می باشد، اینکه امکانات درمانی این بیماران را متناسب با مکان زندگی و شرایط بیماری فراهم کند.
مددکاران اجتماعی در حمایت فردی از بیمار، آموزش به خانواده ها، آگاهی سازی جامعه و به عنوان مهره تسهیلگر در تیم درمان نقش داشته باشند و با بیان نیازها و مشکلات بیماران خاص و خانواده هایشان، جامعه و اعضای جامعه را نسبت به مسئولیت خود آگاه نمایند و مطالبه گر این گروه از اعضای جامعه باشند و خلاءهای درمانی و حمایتی از این گروه بیماران را روشن نمایند.
بیماران خاص و خانواده هایشان نیازمند حمایت همه جانبه از لحاظ درمانی، عاطفی، مالی، اجتماعی و روانی هستند و فقط نگاه تک بُعدیِ درمانی نمی تواند پاسخگوی نیاز این گروه باشد و این موضوع با حضور فعال و آگاهانه ی مددکاران اجتماعی در تیم درمان محقق می شود.
نویسنده: مریم عباسی | مددکار اجتماعی و عضو هیئت مدیره کانون کلینیک های مددکاری اجتماعی استان تهران
پایگاه اطلاع رسانی مددکاران اجتماعی ایران
منبع: پایگاه اطلاع رسانی مددکاران اجتماعی ایران





